Nasıl ki su coşkun gelince bağı bostanı yıkarsa söz de çok güçlü geldiğinde konrolden çıktığında gönülleri yıkabilir. diyen Mevlana Fihi ma Fih (25/119=F 26/141) de şunları söylüyor:
Söz, insanın değeri kadar söylenir. Bizim sözümüz bir suya benzer. Bu suyu subaşı (Mirab) akıtır. Su kendisini subaşının hangi çöle akıttığını nereden bilsin? Hıyar tarlasına mı, lahana tarlasına mı, soğan tarlasına mı, yoksa bir gül bahçesine mi? Şu kadarını bilirim ki su çok geliyorsa orada kurak yerler fazladır; az gelirse, sulanacak yer ufak bir bahçe veya dört duvarla çevrili küçük bir yerdir. Tanrı hikmetini dinleyenlerin himmetleri ölçüsünde vaizlerin diline telkin eder.
Su aydınlığın, ışığın, pırıltının, nurun, gözün sembolüdür. Bununla birlikte gözü ihtiraslarla, dünya malıyla, para ve hırsla kararan birinin kendini görmesi, kendi iç alemine bakması mümkün mü? Alemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimiz, İnsanlar toprak gibidir. Bazıları suyu alır ve onu bitki vb. yetiştirmek için kullanır. Bazısı suyu alır içinde tutar ve insanlar ondan yararlanır. Bazıları da kaya gibidir. Ne suyu tutup bitki yetştirir; ne de insanlara sunarlar.
Anadolu insanı iyi niyetini 'Su gibi aziz ol!' diye dışa vurur. Su gibi aziz olun...
